علي (ع) روزي که به نماز ايستاد و مردم نيز به او اقتدا کردند، يکي از خوارج به نام «ابن الکواء» فريادش بلند شد و آيه اي را به عنوان کنايه به علي (ع) بلند خواند:«و لقد اوحي اليک و الي الذين»(1) اين آيه خطاب به پيغمبر (ص) است که به تو و همچنين پيغمبران قبل از تو وحي شد که اگر مشرک شوي اعمالت از بين مي رود، و از زيانکاران خواهي بود، «ابن الکواء» با خواندن اين آيه خواست به علي (ع) گوشزد کند که سوابق تو را در اسلام مي‌دانيم، اول مسلمان هستي، پيغمبر تو را به برادري انتخاب کرد، در ليله‌المبيت فداکاري درخشاني کردي و در بستر پيغمبرخفتي و خودت را طعمه شمشيرها قرار دادي، و بالاخره خدمات تو به اسلام قابل انکار نيست، اما خدا به پيغمبرش هم گفته، اگر مشرک بشوي اعمالت به هدر مي‌رود، و چون تو اکنون کافر شدي، اعمال گذشته‌ات را به هدر دادي، علي(ع) تا صداي مرد به قرآن بلند شد سکوت کرد. آيه که تمام شد علي (ع) نماز را ادامه داد، باز «ابن الکواء» آيه را تکرار کرد، بلافاصله علي (ع) سکوت نمود، علي سکوت مي‌کرد. چون دستور قرآن است که :«هنگاميکه قرآن خوانده مي‌شود گوش فرا دهيد، و خاموش شويد». بعد از چند مرتبه‌اي که آيه را تکرار کرد، و مي‌خواست وضع نماز را به هم بزند، علي (ع) اين آيه را خواند، :«فاصبرو وعدالله‌الحق»(2) صبر کن وعده خدا حق است و فرا خواهد رسيد، اين مردم بي‌ايمان و يقين، تو را تکان ندهند و سبکسارت نکنند». ديگر اميرالمؤمنين (ع) اعتنايي به سخن فرد نکرد، و به نماز خود ادامه داد.
1- : سوره زمر، آيه 65
2- : سوره رم آيه 60
منبع : کتاب جاذبه و دافعه علي (ع)
مزاح و خنده رویی 
حضرت امام خامنه ای (روحی فداه) 
آیا خداوند شر را آفریده است ؟!